plastic: 52 posts
Begin 2017 had ik me voorgenomen 52 posts over plastic op mijn sociale media (Facebook en LinkedIn) te zetten.
Dat leek me niet ingewikkeld.
Er is genoeg over plastic te zeggen, en 1 per week, dat moet toch lukken.
Het viel me tegen. Ik ben niet genoeg bezig met FB en LI om dat waar te maken. Zowiezo vond ik LinkedIn een minder geschikt platform voor deze posts, omdat ik niet professioneel met plastic bezig ben. Op Facebook ben ik wel verder gegaan, maar ook na twee jaar kost het me moeite om de 52 posts vol te maken.
Toch heb ik dat vandaag afgemaakt, dan is het maar klaar.
Ik had de stille hoop dat rondom dit thema een soort discussie op facebook zou ontstaan, waar ik en anderen veel van zouden leren.
Daar is Facebook waarschijnlijk toch niet het geschikte platform voor. Facebook is meer van de schattige kittens en de uitjes naar het pretpark. Of een fikse zwarte pietendiscussie, dat lukt ook wel. Zoiets complex als de afvalproblematiek, dat wordt 'm niet.
Toch merkte ik wel dat de posts gevolgd werden, door meer mensen dan ik had verwacht. Dus dat is leuk, ook zonder likes en comments kun je mensen opmerkzaam maken op dingen om ons heen.
Rondom plastic hebben we de afgelopen twee jaar een en ander zien ontwikkelen. In de politiek is de aandacht groeiende voor plastic, gelukkig ook in europese kring (https://nos.nl/artikel/2256202-europees-parlement-steunt-verbod-op-plastic-wegwerpartikelen.html). Boyan Slat heeft zijn plasticvanger eindelijk in het echt kunnen testen (https://www.theoceancleanup.com/). En in toeristengebieden voelen ondernemers het afvalprobleem in hun portemonnee (https://nos.nl/artikel/2211450-nieuw-natuurverschijnsel-op-bali-het-plasticseizoen.html?fbclid=IwAR3anL8WuoIhWndjuCNCVdVFDe2HdGsAd-Kg-s3vKCTK2-pRbLSXoRdrlEY).
Toch zijn we er nog lang niet. Nederland, Duitsland en de USA zijn al oudere en goed ontwikkelde economieën En zelfs hier hebben we al een groot probleem om het plastic probleem onder controle te krijgen. Het plasticprobleem speelt op grote schaal in de ontwikkelende economieën in Azie, Afrika en Zuid Amerika. De overheden daar erkennen het probleem, maar hebben nog niet de middelen om het aan te pakken.
Bij de producenten ligt volgens mij ook een groot probleem. Zij hebben de vrijheid om verpakkingen te ontwikkelen die niet goed te recyclen zijn. De recycle-industrie klaagt steen en been, maar legt de verantwoording bij de goedwillende recyclerende burger neer om goed te recycleren. Dat betekent ondertussen dat er een recycle handleiding van 13 pagina's nodig is (https://www.kidv.nl/6428/weggooiwijzer.pdf). Eenvoudiger is het, mijns inziens, om de verpakkingindustrie in te perken, en alleen goed recycleerbaar spul te laten maken.
Tot slot zijn we als burger murw, omdat de plasticproblemen zo ingewikkeld zijn, maar vinden we dat misschien toch ook wel prettig. Wat is er makkelijker dan even naar de patatboer en een patatje in een plastic bakkie meenemen, zonder even na te vragen of dat wel de recycleren is. Het gemak dient de mens, en we vinden het lastig om daar anders mee om te gaan.
Voorlopig genoeg over plasic? Ik hoop het niet. Milieu, CO2, plasticafval, het houdt m'n interesse en ik hoop dat op de social media te blijven delen. Alleen een uitdaging aangaan om weer zoveel posts neer te zetten in een jaar tijd, daar waag ik me niet meer aan. Een goed 2019!
Dat leek me niet ingewikkeld.
Er is genoeg over plastic te zeggen, en 1 per week, dat moet toch lukken.
Het viel me tegen. Ik ben niet genoeg bezig met FB en LI om dat waar te maken. Zowiezo vond ik LinkedIn een minder geschikt platform voor deze posts, omdat ik niet professioneel met plastic bezig ben. Op Facebook ben ik wel verder gegaan, maar ook na twee jaar kost het me moeite om de 52 posts vol te maken.
Toch heb ik dat vandaag afgemaakt, dan is het maar klaar.
Ik had de stille hoop dat rondom dit thema een soort discussie op facebook zou ontstaan, waar ik en anderen veel van zouden leren.
Daar is Facebook waarschijnlijk toch niet het geschikte platform voor. Facebook is meer van de schattige kittens en de uitjes naar het pretpark. Of een fikse zwarte pietendiscussie, dat lukt ook wel. Zoiets complex als de afvalproblematiek, dat wordt 'm niet.
Toch merkte ik wel dat de posts gevolgd werden, door meer mensen dan ik had verwacht. Dus dat is leuk, ook zonder likes en comments kun je mensen opmerkzaam maken op dingen om ons heen.
Rondom plastic hebben we de afgelopen twee jaar een en ander zien ontwikkelen. In de politiek is de aandacht groeiende voor plastic, gelukkig ook in europese kring (https://nos.nl/artikel/2256202-europees-parlement-steunt-verbod-op-plastic-wegwerpartikelen.html). Boyan Slat heeft zijn plasticvanger eindelijk in het echt kunnen testen (https://www.theoceancleanup.com/). En in toeristengebieden voelen ondernemers het afvalprobleem in hun portemonnee (https://nos.nl/artikel/2211450-nieuw-natuurverschijnsel-op-bali-het-plasticseizoen.html?fbclid=IwAR3anL8WuoIhWndjuCNCVdVFDe2HdGsAd-Kg-s3vKCTK2-pRbLSXoRdrlEY).
Toch zijn we er nog lang niet. Nederland, Duitsland en de USA zijn al oudere en goed ontwikkelde economieën En zelfs hier hebben we al een groot probleem om het plastic probleem onder controle te krijgen. Het plasticprobleem speelt op grote schaal in de ontwikkelende economieën in Azie, Afrika en Zuid Amerika. De overheden daar erkennen het probleem, maar hebben nog niet de middelen om het aan te pakken.
Bij de producenten ligt volgens mij ook een groot probleem. Zij hebben de vrijheid om verpakkingen te ontwikkelen die niet goed te recyclen zijn. De recycle-industrie klaagt steen en been, maar legt de verantwoording bij de goedwillende recyclerende burger neer om goed te recycleren. Dat betekent ondertussen dat er een recycle handleiding van 13 pagina's nodig is (https://www.kidv.nl/6428/weggooiwijzer.pdf). Eenvoudiger is het, mijns inziens, om de verpakkingindustrie in te perken, en alleen goed recycleerbaar spul te laten maken.
Tot slot zijn we als burger murw, omdat de plasticproblemen zo ingewikkeld zijn, maar vinden we dat misschien toch ook wel prettig. Wat is er makkelijker dan even naar de patatboer en een patatje in een plastic bakkie meenemen, zonder even na te vragen of dat wel de recycleren is. Het gemak dient de mens, en we vinden het lastig om daar anders mee om te gaan.
Voorlopig genoeg over plasic? Ik hoop het niet. Milieu, CO2, plasticafval, het houdt m'n interesse en ik hoop dat op de social media te blijven delen. Alleen een uitdaging aangaan om weer zoveel posts neer te zetten in een jaar tijd, daar waag ik me niet meer aan. Een goed 2019!
Reacties
Een reactie posten